Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010

Ο κύκλος των χαμένων επενδύσεων

Η ενεργειακή επένδυση του Κατάρ στον Αστακό της Αιτωλοακαρνανίας που δεν προχώρησε δεν είναι η μοναδική στα χρονικά της χώρας. Αντίθετα, τείνει να γίνει ο κανόνας τα τελευταία χρόνια. Στη δεκαετία του ΄80 απασχόλησαν τη χώρα τρεις μεγάλες βιομηχανικές επενδύσεις, με φορέα το Ελληνικό Δημόσιο, που δεν έγιναν ποτέ και δεκάδες σχέδια που έμειναν στα χαρτιά στον τουριστικό τομέα. Η πρώτη ήταν η επένδυση του ανοξείδωτου χάλυβα στον Αλμυρό Βόλου, από την κρατική εταιρεία Ελληνικά Σιδηροκράματα, σε συνεργασία με την κρατικοποιημένη τότε ΛΑΡΚΟ. Δεύτερη απόπειρα ήταν η επένδυση της αλουμίνας στη Θίσβη της Βοιωτίας που θα τροφοδοτούσε με πρώτη ύλη το εργοστάσιο του αλουμινίου της Πεσινέ στα Ασπρα Σπίτια. Τρίτη το συγκρότημα πετροχημικών που επρόκειτο να φτιαχτεί στο Νεοχώρι Μεσολογγίου. Την τελευταία δεκαετία, και συγκεκριμένα το 2003, παρουσιάστηκε σχέδιο χωρίς μελέτες και χωρίς χρηματοδότηση στο τότε υπουργείο Ανάπτυξης που αφορούσε την κατασκευή στη Βόρεια Εύβοια, στο Μαντούδι, ενός τεράστιου διυλιστηρίου, το οποίο αθροιστικά θα ήταν ισχυρότερο σε παραγωγή από αυτά των ΕΛΛΠΕ και της Μότορ Οϊλ μαζί! 

Τουριστικές αποτυχίες
Την τελευταία διετία ματαιώθηκαν πολλά τουριστικά σχέδια. Πρώτα το πλάνο μεγάλου αγγλικού τουριστικού ομίλου που σχεδίαζε ξενοδοχειακό συγκρότημα στη Μαγνησία, στην περιοχή Νιές, με 2.000 κλίνες και 1.500 εργαζομένους. Επίσης το 2009 αποσύρθηκαν οριστικά οι Γαλλοκαναδοί που ήθελαν να αγοράσουν μεγάλη έκταση 1.500 στρεμμάτων στον Κακόβατο Κυπαρισσίας και άλλα 300 στρέμματα στην Κυλλήνη για να φτιάξουν τουριστικό χωριό και αθλητικό θεματικό πάρκο με ξενοδοχείο αντίστοιχα.
Ματαιώθηκε πρόσφατα και η περίπτωση των Κυπρίων στα Χανιά, οι δικηγόροι των οποίων είχαν φτιάξει τα συμβόλαια μεταβίβασης οικοπέδου 200 στρεμμάτων για ξενοδοχείο και θεματικό πάρκο. Μία ημέρα πριν από την υπογραφή ο κυπριακός όμιλος ανακοίνωσε ότι η κρίση στην αγορά ακινήτων τον οδήγησε στην απόφαση να μην αγοράσει τελικά την έκταση. Επίσης, φαίνεται ότι εγκαταλείπεται η επένδυση στο Κάβο Σίδερο της Σητείας, ύστερα από πολύχρονες περιπέτειες που έχουν σχέση τόσο με περιβαλλοντικούς όρους, όσο και με την παραχώρηση χιλιάδων στρεμμάτων από τη Μονή Τοπλού.

Το χρυσάφι που δεν ήρθε
Αλλο παράδειγμα χαμένης επένδυσης, ύψους 86 εκατ. ευρώ, είναι τα Χρυσωρυχεία Θράκης. Η επένδυση είχε σχεδιαστεί στα όρια δύο νομών και ενώ η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση της Ροδόπης θεωρούσε την επένδυση απαραίτητη για την ανάπτυξη της περιοχής, η άλλη, του Εβρου, οργάνωνε αγωνιστικές κινητοποιήσεις εναντίον της, υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για περιβαλλοντική καταστροφή.
«Επί ξυρού ακμής» βρίσκεται και η μονάδα μεταλλουργίας χρυσού στην Κασσάνδρα της Χαλκιδικής. Η απόφαση για τη χορήγηση άδειας στη βρετανική Εuropean Goldfields με σκοπό την εκμετάλλευση χρυσοφόρων κοιτασμάτων και τη δημιουργία μεταλλουργείου χρυσού στην Ελλάδα θα ληφθεί από την κυβέρνηση ως τις αρχές Φεβρουαρίου.

Το ταλαίπωρο Μπουργκάς
Ο πετρελαιαγωγός ΜπουργκάςΑλεξανδρούπολης είναι μια επένδυση που προς το παρόν έχει παγώσει, αλλά χωρίς ελληνική ευθύνη. Η κατασκευή του εγκαταλείφθηκε προ μηνών επίσημα από τη Βουλγαρία, προκαλώντας ψυχρολουσία στην Αθήνα και έντονο σκεπτικισμό στη Μόσχα.
Ο πρωθυπουργός της γείτονος κ. Μπόικο Μπορίσοφ ανακοίνωσε ξαφνικά τον Μάιο πως η χώρα του αποχωρεί από το έργο εξαιτίας των ανησυχιών ότι θα αποδειχθεί επιζήμιο οικονομικά και περιβαλλοντικά για τη Σόφια. Οι Ρώσοι ομιλούν ευθέως για έντονη ανάμειξη των Αμερικανών στο θέμα, η οποία επέφερε τον «τορπιλισμό» του.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=16&artid=363616&dt=28/10/2010#ixzz14QVCJgtj

Δεν υπάρχουν σχόλια: