Ο κ. Δημήτρης Ρούμπας, πολιτικός μηχανικός-τοπογράφος και μελετητής λέει: "Η περιοχή οικισμού Μυρσίνης-Στρουσίου και μέρος της περιοχής Λεχαινών και Ανδραβίδας, βρίσκεται πάνω σ’ ένα σκληρό ψαμμιτικό πέτρωμα, που αρχίζει λίγες δεκάδες μέτρα από την επιφάνεια του εδάφους με ποικίλο πάχος (αρχίζει από τα 150 μ. περίπου). Το πέτρωμα αυτό δημιουργεί συνθήκες "καλής συμπεριφοράς" της μυρσιναϊκής γης έναντι των σεισμών, γι’ αυτό και οι ζημιές από τους μέχρι σήμερα σεισμούς είναι γενικά πολύ μικρότερες, από άλλες περιοχές ή σχεδόν ανύπαρκτες. Δηλαδή το ψαμμιτικό αυτό πέτρωμα ισορροπεί τις σεισμικές δυνάμεις και λειτουργεί σαν ένα καλό θεμέλιο κάτω από τον οικισμό της Μυρσίνης".
Με βάση αυτό το επιστημονικό δεδομένο, η γη της περιοχής Μυρσίνης φαίνεται να είναι η μόνη αξιόπιστη -σε περίπτωση σεισμού- και κατάλληλη ως εκ τούτου για ασφαλή κατοίκηση, περιοχή στον νομό! Ετσι, επίσης, αποδεικνύεται ότι δεν ήταν τυχαίο ότι η Μυρσίνη έμεινε ανέπαφη απ’ όλους τους σεισμούς που έγιναν στην περιοχή, όσο καταστροφικοί κι αν ήταν, όπως: Του Χαβαρίου το 1909 (το Χάβαρι ισοπεδώθηκε), του Βαρθολομιού το 1910, της Κυλλήνης το 1920, της Ζακύνθου το 1953, της Ορεινής Πηνείας το 1954, των Λεχαινών το 1955, του Βαρθολομιού το 1988 (με καταστροφές επίσης πολύ μεγάλες εκτός του Βαρθολομιού και στο Νεοχώρι, Μάχου, Κυλλήνη κ.ά.) καθώς και σε άλλους σεισμούς, όπως ο καταστροφικός του Πύργου, 1993.
ΠΗΓΗ: www.iliablogs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου